ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ & ΠΟΙΗΣΗ
Χριστουγεννιάτικα ποιήματα (11): «Επιστρεψιμότητα ή Χριστούγεννα στο Ζάλτσμπουργκ»
ΕΠΙΣΤΡΕΨΙΜΟΤΗΤΑ
ή
Χριστούγεννα στο Ζάλτσμπουργκ
[…]
Το εστιατόριο ευφραίνεται κατάμεστο. Οι θαμώνες βλέπουν την πλάτη μου καθώς περνώ την είσοδο και αφήνω το μικρό μου φιλοδώρημα γνέφοντας για καφέ. Παραμονή των Χριστουγέννων. Εισπράττουμε ευχές αγνώστων απ’ όλα τα σημεία («Frohe Weihnachten» εκ βαθέων, γέλωτες ηχηροί, «Prost», με τα ποτήρια στο ύψος των ματιών), ώσπου τελειώνει το εορταστικό μας δείπνο και επιτέλους φτάνει το ορεκτικό μ’ έναν ημίξηρο λευκό.
Όπως συμβαίνει (αν θυμάστε) στην ταινία του Βερτόφ:
ο χρόνος κινείται αντίστροφα,
το ψωμί επιστρέφει στο αλεύρι
και ύστερα στον αγρό, με τα ψηλά σιτάρια να κυματίζουν ρυθμικά. Τα τραμ γυρίζουν στην αφετηρία τους. Βαδίζουμε προς τον καθεδρικό έχοντας πίσω μας την είσοδο και το προαύλιο, όπως εκείνοι που έφταναν στον Άδη με την πλάτη (στραμμένοι σ’ αυτά που εγκατέλειπαν). Όλα μπορούν να ανακτηθούν.
[…]
Όμως, για να μιλάμε σοβαρά,
άσημο πανδοχείο,
κανείς, αν εξαιρέσουμε τα τρικ του σινεμά,
δεν επιστρέφει με την πλάτη.
Κανείς δεν ξαναβρίσκει
την παλιά του θέση.
Η πόλη ας υπόσχεται ό,τι θέλει,
ας έχει ασημένιους ήχους
στη μνήμη του ο δρόμος.
Στο παγωμένο Ζάλτσμπουργκ ή αλλού,
Χριστούγεννα ή όχι,
όλα
στο
μέλλον
προχωρούν.
Σε
μια
κατεύθυνση
βαδίζουμε,
Zum
Jungen
Fuchs,
στην
ίδια
ευθεία
όλοι
πάμε
Κώστας Μαυρουδής (γεν. 1948 στην Τήνο), Τέσσερις εποχές, εκδόσεις Κέδρος, 2010
~~..~~
