ΕΝΑΣ ΒΡΑΔΥΦΛΕΓΗΣ ΘΝΗΤΟΣ ΕΙΣΑΙ – ποιητικοί αφορισμοί της Τούλας Μπαρνασά

Εν αγνοία της συνείδησης
δοκιμάζει η ύπαρξη
μεταθανάτιες πόζες.    

~.~

Αφού μια παύση
είναι ο θάνατος –
όπως στη μουσική.

Τούλα Μπαρνασά, Περί Θεού και άλλων θηρίων (εκδόσεις Αίτιον, 2016)

ΛΕΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ (σελ. 150) – ΜΙΚΡΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ  
(Ανθολογεί: η Σύνταξη του περιοδικού Αποικία)

 ~.~

ΤΕΧΝΗ  

Η τέχνη είναι θρησκεία χωρίς Θεό.

~.~

Τα μαθηματικά μπορούν να χαρακτηριστούν
ως προβλεψιμότητα.
Η μόνη μεταφυσική είναι η τέχνη.

~.~

Το σύμπαν διασχίζει αδιάφορα τον μύθο της γεωμετρίας.

~.~

Μονάχα η τέχνη ασκεί εξουσία στον χρόνο.

~.~

Μονάχα το πνεύμα του καλλιτέχνη
χωροτομεί
συντελώντας τη σωτηρία του χρόνου.
Ο νους του είναι ναός.
Ένα τεχνίφιο μεταφυσικής
όπου λατρεύεται το αθέμιτο.

~.~

Μονάχα η έμπνευση απαλλάσσει την ύπαρξη
από την τυραννία του λάθους.

~.~

ΠΟΙΗΣΗ 

Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο
ποίηση και μαθηματικά
δεν βρίσκονται μακριά.
Ενώ κινούνται προς την υπέρβαση
τρέφονται συγχρόνως
από τη θηλή της αφαίρεσης.

~.~

Κάποτε [μαθηματικοί και ποιητές] έκοψαν μέτρα απ’ το μάκρος του ατέρμονου
για να περάσουν τα καράβια του απαγορευμένου.

~.~

Ο ποιητής
κραταιώνεται παρατηρητής
στα μήκη της αιωνιότητας.

Κάθε που αστράφτει στον λαιμό του
η θηλιά του θαύματος
αιωρείται γράφοντας
σε λαμπερή κρεμάλα.

~.~

Βγήκε με φωνή τοναία
στα πεζούλια της αβύσσου.

(Ποιητές
που αλητεύουν στο χρόνο.)

~.~

Το μη ορατό οράται κατάματα.

~.~

Η θέαση της ιδέας δεν κάνει την ποίηση.
Εκείνο που ενορατικά τη δημιουργεί είναι η υποψία της ιδέας.

~.~

Η ποίηση σώζει τον χρόνο από τα άδεια του τοπία.

~.~

Γι’ αυτό όταν περνάω από το άδειο
κολλάνε πάνω μου τα χνούδια της πληρότητας;

~.~

Από πού φυσάει το «τίποτα»
για να πάω προς τον κόσμο;

~.~

Με λέξεις στερεώνω
αγάλματα στο χρόνο.

~.~

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ

Όταν έριξε ο άνθρωπος στην κυβεία του ζην
τη ζαριά του πολιτισμού,
άρχισε να ψιθυρίζει γνώμες κι αριθμούς.
Ύστερα, φόρεσε το ημίψηλο της επινόησης…

~.~

Ανάμεσα σε ύλη και ενέργεια
οντώνεται το αδιαπραγμάτευτο.

~.~

Η αλήθεια δεν είναι αναμάρτητη –
δύναται συχνά να λάμπει
κι εκτός πεδίου αγνότητας.

~.~

Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Δείτε κι αλλιώς –
βάθος που παριστάνει το ύψος
είναι ο ουρανός.

~.~

Τμητός δεν είναι ο ουρανός
μήτε και τ’ άστρα τρίμμα.

(Υποκλέπτοντας φως στολίζει τον κόσμο
το σκοτάδι.)

~.~

Κατανοητό καθίσταται κάτι αφ’ εαυτού
όταν ερμηνεύει την αιτία της ύπαρξής του.

~.~

Το κενό… ακατάληπτο και πανθυπάρχον.

~.~

Σ’ αυτό το κολασμένο αυγό του ανύπαρκτου
εκκολάφθηκε ο χώρος και ο χρόνος.
(Το τραύμα της πληρότητας.)

Άστρα είναι που φλέγονται σε πακτωλούς φωτός.

~.~

Το τέλειο μοιάζει άμοιρο.

~.~

Ερευνάτε το αγαθό.
Δεν είναι απαραιτήτως αληθές.

~.~

Επινοητές αξιών
συμμετέχουμε
στην παγκόσμια πράξη
αυτογνωσίας.

~.~

ΘΕΟΙ  ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ

Κανείς Θεός δεν έχει αίμα.
Μονάχα η σάρκα
η αίσθησή μας
η συνείδησή μας
σταυρώνονται σε τόπους αδιάστατους.

Γραμμένος είναι ο άνθρωπος
στην ούγια της αβύσσου.

(Θυμητικό της μοναξιάς
είναι ο Θεός απάλευτο.)

~.~

Δεν υπάρχουν θεοί και δαίμονες.
Ολάκερη η επικράτεια της συνειδητότητας
είναι μια έλλογη πραγμάτωση του χώρου.

~.~

Μόνον ο σπίνος του χρόνου
ο άνθρωπος
στάζει στο σύμπαν έλεος μελαγχολίας.

~.~

Ίσως ο Θεός να είναι άπειρη συσσωμάτωση πληροφορίας
που επιτάσσει την ανθρωπινότητα
κι ανοίγει παντού στο σύμπαν
παραρτήματα συνείδησης.

~.~

ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ 

Ο χρόνος ο ταχυβάμων ο αλάστωρ…

~.~

Ο χρόνος που διατρέχει τις τούνδρες των αιώνων.

~.~

Ο χρόνος είναι οντότητα φυλακισμένη.
Έξω από τα χωρικά όρια δεν υφίσταται.

~.~

Μα ο χρόνος δεν είναι τα αιχμηρά δευτερόλεπτα
αλλά μια ακατάπαυστη και αιώνια μετάπτωση.

(Όσο κι αν διαπραγματεύεται
την αγοραπωλησία της διάρκειας
στα πεζοδρόμια της στιγμής.)

~.~

Ο χρόνος είναι το πνεύμα της παγκόσμιας κίνησης.

~.~

Είναι που το ορατό έχει στη φύλαξή του το αόρατο
κι ο άνθρωπος τη γνώση του θανάτου.

Όσο κι αν διαστέλλεται αυθαιρέτως το σύμπαν
μεταξύ γέννησης και αφανισμού
κλωθοστρίβεται η αυτογνωστική του τραγωδία.

~.~

Καταδιώκοντας την ύλη
αφανίζει ακούσια ο θάνατος
την ίδια την υπαρκτική του αιτία.

~.~

Λίγο λίγο χάνεται ο κόσμος
κι ας εκβάλλει μέσα του το φως.

~.~

Ποιος έδειξε στον άνθρωπο τον οντικό διωγμό
και τον έριξε ενσυνείδητο ως τα τέρματα των εγκαταλείψεων;

~.~

Έτσι ονειρολέκιαστος στάθηκε μπροστά στο άρρητο
και αποδέχτηκε πως αυτοδύναμο μεγαλείο
στο σύμπαν δεν υπάρχει.

~.~

 Η «ΓΝΩΣΙΘΑΝΑΤΙΑ» ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ 

Η ιδέα της αθανασίας παγιδεύει τη συνείδηση
στη γοητεία της αυτάρκειας.

~.~

Τι μας σώζει –
το τραύμα της γέννησης
ή η συμφορά του θανάτου;

Ανατολή και Δύση ας είναι κάθε μέρα.
Μια και καλή γεννιέσαι
μια και καλή πεθαίνεις.
Ενδιαμέσως εμπειριώνεσαι
ευτελίζοντας την αναμονή.

~.~

Πάψε επιτέλους να αρνείσαι τα θεία.
Πες και ξαναπές – πεθαίνεις εαυτέ.

~.~

Και τι μ’ αυτό –
έχω γλώσσα.
Δια μέσου ποίησης
πληροφορείται
η ανυπαρξία.

Άκου τις μουσικές της
κωφάλαλε Θεέ.

~.~

Όσα δεν κατάφεραν
οι κοσμικές δυνάμεις
θα το κατορθώσει η πλήξη.

~.~

[…]
Είναι αξεδίψαστη
η ταντάλεια μοίρα.

~~..~~

Τούλα Μπαρνασά 
Περί Θεού και άλλων θηρίων
Εκδόσεις Αίτιον, 2016
(σειρά: Βιβλιοθήκη Ιδεών)
σελ. 200