Η επίμονη αφήγηση / Υδράργυρος – δύο ποιητικές συλλογές

Δείγμα από δύο συλλογές

18 Νοεμβρίου 2017

ΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΔΥΟ ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ

Ενημερωτικά: ΔΕίΓΜΑ ΓΡΑΦήΣ
από βιβλία στη θυρίδα μας

Περιοδικό Αποικία
Τ.Θ. 66539
15610 Παπάγου

~~..~~

Δύο ποιητικές συλλογές

~.~

Δήμητρα Κωτούλα (*1974), Η επίμονη αφήγηση, εκδόσεις Πατάκη, 2017

ΕΡΩΤΙΚΟ Ι
(πάνω σε δυο στίχους του Corrado Calabrò)

*
Ο άνεμος λιαίνει την πέτρα.
Η πεταλούδα υφαίνει αντικατοπτρισμούς.
Το μάτι μια πληγή που αναβλύζει.

Προσπάθησε:
Ο αέρας είναι ακόμη καθαρός:
Προσπάθησε:

εγωίστριες λέξεις γυρίζουν κιόλας μέσα στα χέρια σου
άλλωστε
γράφεις για ν’ αποδείξεις ότι η ψυχή είναι νεκρή
ότι η εποποιΐα του ιερού δε σημαίνει πια καμιά ιδέα
–σχεδόν σαν ποιητής–
γράφεις μην πιστεύοντας στα ονόματα
αποκαθηλώνοντας τα πράγματα από τα ονόματά τους

(τα μάτια της ακόμη κρατούν τη θέρμη του κήπου)
(σπαρταράει τσιμπώντας το γαλάζιο το έφηβο στήθος της)

Ανεξήγητος άνεμος έρχεται από πολύ μακριά
φέρνοντας δάκρυα πάνω στα δέντρα.
Χρόνος γεμίζει αργά το δωμάτιο –
δεν με πιστεύεις;

Το φεγγάρι μόλις ισορροπεί στο στερέωμα.
Η λέξη φλέγεται.
Ακίνητο το μάτι την παρατηρεί.

~.~

ΜΙΚΡΑ ΕΡΩΤΙΚΑ

(Ι.)

Μετακινώντας το χάδι μου από λέξη σε λέξη
ήρθα σε σένα
εξαπατημένος από αυτό που σου προσφέρω
ντροπιασμένος από ό,τι είναι άγριο και αισχρό μέσα μου
σε τέλεια σύμπτυξη –
η αυγή κοχλάζει
επιχειρήματα δεν έχω
μείνε μαζί μου εδώ
ώσπου τίποτε να μην μείνει πια απ’ τη νύχτα

~.~

ΠΡΟΣΕΥΧΗ
(απόπειρα, 28/7/2013)

IV.

Υψώνει τα χέρια.
Ένα διάφανο μανιτάρι ενέργειας την περιβάλλει.
Ταπ ταπ
η επίμονη σκαπάνη του Θεού μέσα της –

~.~

Ξέρεις, συχνά τις νύχτες κοιμάμαι μέσα στον τάφο μου.
Τρώω το σώμα.
Πίνω το αίμα.
Η σκιά που έχω για εγώ
δεν κάνει πια ήχο κανένα.
Έχω αποστηθίσει τις στάσεις.
Λυγίζω τα γόνατα τη μέση.
Το μυαλό μικραίνει.
Ο κόσμος τραβάει την αιχμηρή του άκρη από μέσα μου.

~.~