Κορίτσι σκεπτικό σε πεζοδρόμιο

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ…  

Υπάρχουν άνθρωποι σαν τα απομεινάρια των σαπουνιών που κολλάνε και βρομίζουν τη σαπουνοθήκη του μπάνιου – αυτά, τα προοριζόμενα για κάθαρση, έχουν μετατραπεί τώρα σε γλίτσα σιχαμερή, για να μη λένε κάποιοι ότι στις μέρες μας δεν γίνονται θαύματα, έστω κι απ’ την ανάποδη.

Υπάρχουν άνθρωποι σαν τα λαθραία τσιγάρα που μιμούνται τις γνήσιες μάρκες, αμερικάνικες κυρίως, Marlboro, Camel, αν και τα περισσότερα παρήχθησαν στον Ασπρόπυργο ή στην Ερζεγοβίνη, με άθλια, άθλια καπνά – τραβάς την πρώτη τζούρα και σε πιάνει ένας βήχας να βγάλεις τ’ άντερά σου, τα μάτια σου θολά από τα δάκρυα, ζητάς με χειρονομίες να σου φέρουν ένα ποτήρι με ουίσκι, αν και τις περισσότερες φορές σου φέρνουν νερό, που, τέλος πάντων, κάπως βοηθάει κι αυτό…

Υπάρχουν άνθρωποι σαν τα παιχνίδια που βγήκαν ελαττωματικά από την κατασκευή τους – το στρατιωτάκι κάνει κινήσεις σπασμωδικές, δεν παρελαύνει, στο τέλος καθηλώνεται σε μια στάση που ούτε «επ’ ώμου» είναι ούτε «παρουσιάστε», γονατίζει κιόλας, άντε μετά να κλαίγεσαι για χαμένες πατρίδες, για την Αμμόχωστο, για τη Γυάρο.

Υπάρχουν άνθρωποι σαν τα ρούχα του μεγαλύτερου αδερφού ή ξαδέρφου που περνάνε (δεύτερο χέρι, συχνά και τρίτο) σ’ εμάς, και τα οποία όσο και να τα συμμαζέψουν οι μανάδες, σακουλιάζουν αλλόκοτα πάνω μας, μας προδίδουν και, λόγω της προφανούς αδυναμίας μας να προσαρμοστούμε σωματικά στο ήδη υπάρχον μέτρο, δικαιώνουν τελικά την ορφάνια μας.

Υπάρχουν άνθρωποι σαν εισιτήριο ληγμένο στα χέρια ελεγκτή, με τον γυαλάκια απέναντι να λέει ανόητες δικαιολογίες, μεγάλα χέρια να ανοίγουν στο πλάι σαν σπασμένα, πολλά «ρε φίλε», το λεωφορείο να προχωράει κανονικά, και τον οδηγό να προσέχει στις στάσεις, να μην ανοίγει την πόρτα κοντά στον λαθρεπιβάτη – υπάρχει κίνδυνος να σαλτάρει έξω, υπάρχει κίνδυνος να τους ξεφύγει, «περάστε από μπροστά», φωνάζει στους ελεγχθέντες, «περάστε να βγείτε από μπροστά».

Υπάρχουν άνθρωποι σαν τα φτηνά καλλυντικά που χρησιμοποιούνται τόσο από γυναίκες λαϊκής, συνήθως, προέλευσης, όσο και από πολυτελή γραφεία κηδειών που αναλαμβάνουν τον τελευταίο ευπρεπισμό κάποιου εκ των αναχωρησάντων πλησίον ημών.

~~..~~

Ο Πάνος Σταθόγιαννης είναι συγγραφέας και μεταφραστής.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ