ΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΔΥΟ ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ

Ενημερωτικά: ΔΕίΓΜΑ ΓΡΑΦήΣ
από βιβλία στη θυρίδα μας 

Περιοδικό Αποικία
Τ.Θ. 66539
15610 Παπάγου

~~..~~

Δύο ποιητικές συλλογές  

~.~

Ο ποιητής Σταύρος ΚαμπάδαηςΣταύρος Καμπάδαης (*1975), Ε, ψιτ κύριος! ποια είναι η ιστορία σου;, εκδόσεις Βακχικόν, 2016

ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΩ
ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΩ
ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ
ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Ντριννν
Το σηκώνει
ο μικρός
-Μπαμπά
είναι κάποιος
+
μιλάει
αλλά
δεν καταλαβαίνω
τι λέει
Μάλλον αγγλικά
μιλάει
-Ναι ποιος είναι;
Έλα ρε Τζιμ
τι έγινε
καλά είσαι;
Ναι ρε
άρχισε αγγλικά
ξέρεις
είναι στην φάση
μαθαίνουμε
το ABC
αλλά δεν ξέρουν
να μιλάνε
Εσύ τι έγινε;
Πού χάνεσαι;
Πώς την βγάζεις;
Σε τι φάση είσαι
αυτόν τον καιρό;
Ναι ρε περάσαμε
+
από εκεί
Μας είπαν
+
για τον τύπο
που έφαγε
φρίκη
+
πήρε την
προτομή σου
σπίτι του
Γίνεται χαμός
τα Σαββατοκύριακα
μας είπαν
σκάνε μιλιούνια
για να σε δουν
Να σου πω
ρε φίλε
είδα
+
την επιγραφή
που έχεις
έξω από το
τελευταίο οίκημα
γραμμένη
στα ελληνικά
Είχες κόλλημα
με την αρχαία γραμματεία;
Γούσταρες τραγωδίες
στην κανονική ζωή;
Να σου πω ρε Τζίμη
φλάσαρα πριν καιρό
+
ήθελα
να σε ρωτήσω
Εκεί στο τέλος
που λες
«Πατέρα
θέλω να σε σκοτώσω
Μάνα θέλω να γίνουμε
ένα»
είχες μάλλον στο μυαλό
τον Οιδίποδα
Ωραία ρε φίλε
θα τα πούμε
Η Πάμι
όλα οκ;
Έλα ρε
μιλάμε
Μη χάνεσαι

~.~

ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ
ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΣΚΙΑ

Χωθήκαμε
σε ένα στενό
στο κέντρο
του Άμστερνταμ
+
μπήκαμε στο bar
Ο ιδιοκτήτης
μπάρμαν
ήταν σωσίας
αυτού στο νησί
που στο μαγαζί του
πηγαίναμε
για μακαρονάδες
μετά το πιόμα
Όταν γυρίσαμε
από το ταξίδι
μάθαμε
ότι ο εστιάτορας
πέθανε
Ήξερα
με σιγουριά
αν πήγαινα
πίσω στο Άμστερνταμ
θα είχε πεθάνει
+
ο σωσίας-μπάρμαν
Οι άνθρωποι
γεννιούνται
με σκιές
+
με
σωσίες

~.~

Μέσα σου υπάρχουν
περιοχές που δεν θα
πατήσεις ποτέ
Βρώμικα σοκάκια
Γκέτο του νου
Υπόκοσμοι της καρδιάς
Κακόφημες συνοικίες
Περιοχές
που φοβάσαι
να πας
Όμως έχεις
ένα κομμάτι
εσωτερικό
μέσα σου
που προβλέπεται
επέκταση του
σχεδίου πόλεως
+
διάνοιξη
νέων οδών
Αύριο μπαίνουν
οι μπουλντόζες
Ήρθε η ώρα
να ανοιχτεί
ο δρόμος

~.~

Σταύρος Καμπάδαης 
Ε, ψιτ κύριος! ποια είναι η ιστορία σου;
εκδ. Βακχικόν, 2016
σελ. 72

~~..~~

Η ποιήτρια Αντιγόνη ΚατσαδήμαΑντιγόνη Κατσαδήμα, Φτιάχνοντάς τα με τον Βαλερύ, εκδόσεις Κοινωνία των (δε)κάτων, 2016

ΑΝΗΣΥΧΩ

Στην άγνωστη που κοιμάται
κάτω από τη νύχτα,
έξω στη νύχτα,
χωρίς τίποτα στη νύχτα
μετά το θέατρο
επάνω σε ένα ρετάλι στρώμα,
αφιερώνεται
το ρολόι της ζωής.
Την ημέρα τα μάτια της είναι
σαλιγκάρια που γυρεύουν φύλλα,
να πιουν και να στεγνώσουν
πάλι, λίγο,
ενώ οι καρπεροί υπάλληλοι
κυνηγούν
στους δρόμους των δρόμων
των άλλων.
Ανησυχώ
για την ευκολία μας
να βλέπουμε προσπερνώντας
παρόμοια
θύματα ταχύτητας
περιμένοντας
τον Πυλώνα της Κυριακής,
να μας ταΐσει το δέντρο της ζωής
κι ας είμαστε δέντρα
της ασφάλτου,
αινίγματα του πόνου.

~.~

ΜΕΤΑ

Μια χρυσομολυβένια θάλασσα
απλώνει δύναμη στα άκρα μου,
η αγωνία του δαχτυλιδιού
κολυμπά.
Στο κοίταγμα της ερημιά
μετά τα λόγια,
οικόσημο
οι γύρω δεν έχουν,
αέρας που σκορπίζει
είναι.
Θα φύγει το πλοίο
στα ανοιχτά
με αγνώστους άλλους,
θα συνεχίσει ο χρόνος
να φέρνει φως κι ευθύνη
αλλά μια λευκή πεταλούδα
της ασφάλτου
ρωτά πού πήγε
το δικό της το χρώμα,
η ζωή που πέταξε.
Το δαχτυλίδι, η απάντησή μου
ενώ το μέταλλο της σιωπής
δένει κι άλλο τον παράμεσο
με την υπόσχεση.

~.~

Η ΘΥΣΙΑ

Στρίψιμο του αυτιού, της βίδας
προς τη φωνή που δίνει αγάπη.
Ο γάτος έμαθε,
φρουρεί
στην πόρτα, εκεί πλάι στη σκιά
με αυτούς που δεν ρωτούν
ευτυχία
τι είναι αλλά την ακολουθούν.
Κινήσεις, χνούδι, αγκαλιά
στον αέρα
που απηχεί θυσίες, παραμονή.
Λύπη άμετρη,
ένας μετέωρος κακοποιός
στο κεφάλι μου παίζει
τώρα που αρχίζω να βρίσκω
το χαμόγελο.

~.~

Αντιγόνη Κατσαδήμα 
Φτιάχνοντάς τα με τον Βαλερύ
εκδ. Κοινωνία των (δε)κάτων, 2016
σελ. 40

~~..~~

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ