ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ & ΠΟΙΗΣΗ
Πρωτοχρονιάτικα ποιήματα (2): Τρία ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη
Ιανουάριος
Ένας καινούργιος χρόνος. Τι μας περιμένει; Τι θα μας φέρει;
Όνειρα, φιλοδοξίες, έρωτες, αινίγματα.
Κι ω φτωχά ημερολόγια που ύστερα από τόσες γιορτές τελειώνετε
τις μέρες σας μέσα σ’ ένα ρείθρο.
~.~
Η πρώτη μέρα του κόσμου
Ήταν η πρώτη μέρα μετά το προπατορικό αμάρτημα. Εγώ κι η
Μαρία μόλις είχαμε βγει απ’ το παλιό ξενοδοχείο, όπου ίσως η γυναίκα
να είχε συλλάβει. Προχωρήσαμε σιωπηλοί. «Μαρία, πώς θα
σωθούμε;» ρώτησα. Βασίλευε ο ήλιος. Στην είσοδο της πόλης καθόταν
ένας ρακένδυτος άνθρωπος με δυο βρώμικα ζάρια στο χέρι.
«Παίζουμε;» μου λέει.
Στο βάθος ο Θεός φαινόταν πολύ μονάχος.
~.~
Ο χρόνος
Ύστερα μίλησε για κάποιο κλειδί.
«Πόσο ασύλληπτο είναι να ζεις» είπε.
Κάπου σ’ ένα γειτονικό δωμάτιο μια ωραία γυναίκα ξοδευόταν μες στον καθρέφτη.
Τέλος διηγήθηκε για μια παραλία, ένα αίνιγμα κι ένα άρρωστο αποκοιμισμένο παιδί.
«Κι ύστερα τι έγινε;» ρώτησα.
Δεν πρόσεξα πως είχαν περάσει κιόλας τριάντα χρόνια.
Τάσος Λειβαδίτης (1922-1988), Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου, εκδόσεις Κέδρος (posthumous) 1990
~~..~~
