Άλογο σε λαγκαδιά

ΧΕΙΜΩΝΑΣ & ΠΟΙΗΣΗ

Χειμωνιάτικα ποιήματα: Δύο ποιήματα του Λι Χο [1]

Αφήνοντας την πόλη [2]

Σκόρπια λουλούδια της κασσίας κάτω από το χιόνι,
ένα κοράκι από κεραυνό χτυπημένο ήρθε στο σπίτι.
Σε μια λιμνούλα δίπλα στο Πέρασμα, σκιά του γαϊδάρου και του καβαλάρη.
Το καπέλο κι η ζώνη του κρέμονται από τον άνεμο του Τσιν.
Νιώθει τόσο ωραία που γυρίζει ξανά στο σπίτι,
όμως είναι βαθιά πικραμένος που δεν είχε σφραγίδα.
Η γυναίκα που αγαπούσε δεν τον ρώτησε τίποτε –
αλλά εκείνος είδε φευγαλέα μες στον καθρέφτη να κυλούν τα δάκρυά της.

~.~

Κρύο ψηλά στο Βορρά

Το ένα τέταρτο μαυρίζει καθώς τ’ άλλα τρία πορφυρώνονται.
Ο πάγος κτίζει τον Κίτρινο Ποταμό, πεθαίνουν τα ψάρια και οι δράκοντες.
Σπάζει ο χοντρός φλοιός των δέντρων σε κομμάτια,
βαριά φορτία ταξιδεύουν στο ρέμα.

Άνθη της παγωνιάς πάνω στο χόρτο, μεγάλα κομμάτια από ασήμι,
καμιά λεπίδα δεν μπορεί να διαπεράσει αυτόν τον ζοφερό ουρανό.

Σε μια οργισμένη θάλασσα στριφογυρίζοντας βρυχώνται βράχια από πάγο,
δίχως ήχο κρέμονται οι καταρράχτες του βουνού, ουράνια τόξα από νεφρίτη.

Λι Χο (791-817), 50 ποιήματα του Λι Χο, εκδόσεις Νεφέλη, 2002
μετάφραση: Αναστάσης Βιστωνίτης

~.~

[1] Σ.τ.Μ.  Ο Λι Χο, επονομαζόμενος Τσανγκ Τσι (791-817), ανήκει στους λαμπρότερους ποιητές της δυναστείας των Τανγκ, κατά τη διάρκεια της οποίας η κινεζική ποίηση μας έδωσε τους μεγαλύτερους ποιητές της: τον Του Φου, τον Λι Πο, τον Πο Τσου Γι και τον Του Μου.
Για τη ζωή και το θάνατο του Λι Χο δεν γνωρίζουμε πολλά. Καθώς το χειμώνα του 810 απέτυχε να γίνει ποιητής της αυτοκρατορικής αυλής εξαιτίας ενός γραφειοκρατικού κωλύματος (για την ακρίβεια: δεν έγινε καν δεκτός στις εξετάσεις), οι αναφορές του ονόματός του στα δυναστικά αρχεία της εποχής είναι ελάχιστες.
Οι περισσότεροι ποιητές της εποχής ανήκαν στην αυτοκρατορική γραφειοκρατία, κι επομένως ήταν πρωτίστως καλλιεργημένοι αξιωματούχοι του καθεστώτος. Προκειμένου να καταλάβει κάποιος υψηλή διοικητική θέση, θα έπρεπε να αποδείξει την ικανότητά του στο στιχουργείν. Για να αποφευχθούν όμως οι εξιδανικεύσεις δεν αρκεί παρά να θυμίσει κανείς τους παρακάτω σαρδόνιους στίχους του Μενγκ Τσιάο (751-814):
Η κακή ποίηση σε κάνει αξιωματούχο,
η καλή ποίηση σε αφήνει σ’ έναν έρημο λόφο
.

[2] Γράφτηκε το 810, λίγο μετά την αποτυχία του Λι Χο στις αυτοκρατορικές εξετάσεις. Το Πέρασμα είναι το πέρασμα Χαν Κου. Ο άνεμος του Τσιν τον κατευθύνει προς την πρωτεύουσα Τσανγκ Αν. Δεν είχε σφραγίδα σημαίνει: δεν είχε επίσημο αξίωμα. Η γυναίκα του ποιήματος δεν είναι σύζυγος αλλά ερωμένη.

~~..~~

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ