ΧΕΙΜΩΝΑΣ & ΠΟΙΗΣΗ
Χειμωνιάτικα ποιήματα: «Νέα Αγγλία, 1967» του Jorge Luis Borges
Νέα Αγγλία, 1967
Έχουν αλλάξει οι μορφές του ονείρου μου·
τώρα είναι σπίτια κόκκινα, λοξά,
και λεπτά χρυσοκόκκινα φύλλα
ο απέριττος χειμώνας και το ευλογημένο κούτσουρο.
Όπως τη μέρα την εβδόμη, η γη
είναι καλή. Στα δειλινά κάτι απομένει
κάτι ανύπαρκτο σχεδόν, έντονο και μαζί θλιβερό,
μια βιβλική, πανάρχαιη, ιαχή πολέμου.
Όπου να ’ναι –μας λένε– θα χιονίσει
και στην κάθε γωνιά με περιμένει η Αμερική
μα νιώθω καθώς πέφτει αυτό το βράδυ
το σήμερα τόσο αργό, το χτες τόσο λίγο.
Παρ’ όλα αυτά, εγώ, στις δικές σου γωνιές τριγυρνώ
χωρίς πώς και γιατί, Μπουένος Άιρες.
(Καίμπριτζ, 1967)
Χόρχε Λούις Μπόρχες (Jorge Luis Borges, 1899-1986), Το εγκώμιο της σκιάς, 1969.
Μετάφραση: Δημήτρης Καλοκύρης, Χόρχε Λούις Μπόρχες Ποιήματα, εκδόσεις Πατάκη, 2014
~.~
New England, 1967
Han cambiado las formas de mi sueño;
ahora son laterales casas rojas
y el delicado bronce de las hojas
y el casto invierno y el piadoso leño.
Como en el día séptimo, la tierra
es buena. En los crepúsculos persiste
algo que casi no es, osado y triste,
un antiguo rumor de Biblia y guerra.
Pronto (nos dicen) llegará la nieve
y América me espera en cada esquina,
pero siento en la tarde que declina
el hoy tan lento y el ayer tan breve.
Buenos Aires, yo sigo caminando
por tus esquinas, sin por qué ni cuándo.
(Cambridge, 1967)
Jorge Luis Borges (1899-1986), En Elogio de la sombra, 1969
~~..~~
