Δάσος με δέντρα με ψηλούς κορμούς το Χειμώνα

ΧΕΙΜΩΝΑΣ & ΠΟΙΗΣΗ

Χειμωνιάτικα ποιήματα: Τρία και ένα ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη

Πάνω σε μια χειμωνιάτικη ακτίνα
Α΄  

Φύλλα από σκουριασμένο τενεκέ
για το φτωχό μυαλό που είδε το τέλος·
τα λιγοστά λαμπυρίσματα.
Φύλλα που στροβιλίζουνται με γλάρους
αγριεμένους με το χειμώνα.

Όπως ελευθερώνεται ένα στήθος
οι χορευτές έγιναν δέντρα
ένα μεγάλο δάσος γυμνωμένα δέντρα.

~.~

Β΄  

Καίγουνται τ’ άσπρα φύκια
Γραίες αναδυόμενες χωρίς βλέφαρα
σχήματα που άλλοτε χορεύαν
μαρμαρωμένες φλόγες.
Το χιόνι σκέπασε τον κόσμο.

~.~

Ε΄  

Ποιος βουρκωμένος ποταμός μάς πήρε;
Μείναμε στο βυθό.
Τρέχει το ρέμα πάνω απ’ το κεφάλι μας
λυγίζει τ’ άναρθρα καλάμια·

οι φωνές
κάτω απ’ την καστανιά γίναν χαλίκια
και τα πετάνε τα παιδιά.

Γιώργος Σεφέρης (1900-1971), Τρία κρυφά ποιήματα, τυπ. Γαλλικού Ινστιτούτου, Αθήνα 1966

~.~

Καθώς βαδίζει ο χρόνος…

Καθώς βαδίζει ο χρόνος
και προχωρεί ο χειμώνας
κι η τραχηλιά του κοκκινολαίμη
στρέφει στο πιο σκούρο
σαν τα κυκλάμινα –

Γιώργος Σεφέρης (1900-1971), Τετράδιο Γυμνασμάτων Β΄, εκδόσεις Ίκαρος (posthumous) 1976

~~..~~

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ