ΠΟΘΕΝ ΟΙ ΠΑΓΟΙ
ΠΟΘΕΝ ΟΙ ΠΑΓΟΙ
Πάγοι τώρα
μέσα κι έξω απ’ το κορμί μας
Δε μιλούν πια πλαγιές και δάση
κατακλύζονται
Το μυστικό χορταίνει χρόνια τώρα μ’ αίμα
Κανένας ουρανός δεν θα τ’ αποκαλύψει
κι η μετάληψη στα κόκκαλα των αγίων
συνήθεια μας πλαστή
Δουλέψαμε
και δουλεύουμε πολύ για την άγνοια
~.~
ΧΡΗΣΜΟΙ
Τίνος το εκτροφείο;
Με λίγη τύχη ακούς σύμφωνα χρησμών
κι εσύ κρεμάς στο πλάι
φωνήεντα που σου ταιριάζουν
Εξ ουρανού οι εντολές
Περνούν τα χρόνια
κι απομακρύνονται φίλοι, λιμάνια και φιλιά
δρόμοι που χάραξες της διαδρομής σου
Αμφίβιο κορμί
στις πλάνες τ’ ουρανού και του βυθού
προσδοκώντας μες στους κινδύνους νίκη
Αρνείσαι τις πληγές σου στανικά
θάλποντας ιαματικά μεταβολές και πτώσεις
σαν το τραγούδι που διαρκεί
κι ύστερα χάνεται
σε πεντάγραμμες σκάλες της σιωπής
~.~
ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΑΡΚΟΥΜΑΙ ΣΕ ΕΛΠΙΔΕΣ
Τόσες πληγές
κι η Νέμεση επιμένει
Τι ξεχνώ κι ακόμη δεν αρκείται;
Χίμαιρες κρατώ
και ημίφωτο χρόνο
στεγάζοντας πόθους κι ουτοπίες
Έτσι ζω
λαξεύοντας αγάλματα συμπόνοιας
στ’ αλώνι αυτό του μόχθου
με θυμήματα νεκρών
και ρίγη ασίγαστα
για πτήσεις αβέβαιες
Παρά τη θλίψη
της χαράς είμαι πιστός
Επίμονος κηπουρός
βγαίνω να δω
τι απ’ όλα τους καρπίζει
στους κήπους που χρόνια φύτευα με λέξεις
~~..~~
