ΔΕΝ ΤΡΕΧΟΥΝ ΠΟΤΑΜΙΑ ΑΙΜΑΤΙΝΑ
ΧΑΪΚΟΥ
Χρώματα ήχοι μου
Καταστάλαξαν
Στον αυλό της κλείδας σου
~.~
ΓΕΥΜΑ
Έχοντας γευτεί
Τροφή του Άδη
Αιώνια Τον κουβαλώ
Βράδυ το βράδυ
Κατάβαση
Στα έγκατα της θλίψης
Ως τη στιγμή
Που θα αναπνέω
Από το στόμα σου
~.~
ΔΥΟ ΧΑΪΚΟΥ
Γυμνό ολοδύναμο
Σε εντοπίζω
Στην κάθε μου εκπνοή
Απόσταση σταθερή
Η ανάσα μου
Ιδιοκτησία σου
~.~
ΣΑΡΚΕΣ
Τρώμε ο ένας
Τις σάρκες του άλλου
Δε χύνεται σταγόνα αίμα
Δεν τρέχουν ποτάμια
Αιμάτινα
Παλίρροιες
Καθαρά
Στεγνά
Κανιβαλίζουμε
Κατά το δοκούν
~.~
ΧΑΪΚΟΥ
Ενσωματώσου εντός
Κάθιδρος έλα
Φαιέ ήλιε του σκότους
~.~
(Άτιτλο)
Σιωπή μου
Αν πρόκειται κάπου
Να επενδύσω
Σιωπή
~.~
ΧΑΪΚΟΥ
Έλα ως φανός
σκότους σκοτεινότερος
και φύλαξόν με
~~..~~
Η Καλλιόπη Γιατρουδάκη γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης το 1975, σπούδασε στην Αν. Σχολή Καλών Τεχνών της Ρώμης και στο Πανεπιστήμιο του Essex Ιστορία & Θεωρία Μοντέρνας Τέχνης. Είναι εικαστικός και γράφει ποίηση. Προσφάτως εκδόθηκε η ποιητική συλλογή της Άνθρωποι με επικάλυψη πόλης (εκδόσεις Οδός Πανός, 2017).
