ΣΑΠΦΩ
ΣΑΠΦΩ
Την Σαπφώ εγώ δεν την γνώριζα
αλλά μου βγήκε από αριστερά πεταρίζοντας
τα λεσβιακά μακριά της ματοτσίνορα
όταν στα αμυγδαλωτά πελώρια μάτια
ιρίδιζαν ονειρικά χρωματιστά ποιήματα.
Όταν όμως κάθισε δίπλα μου στο αυτοκίνητο
έσφιξε τα γόνατά της το ’να με τ’ άλλο
σαν να ντρεπόταν να μου πει «σ’ αγαπώ»
ή «εγώ ξέρεις μένω με τα κορίτσια στο νησί
όπου θεϊκά επαναλαμβάνομαι αιώνες τώρα».
Ακόμη έλεγε ότι αυτό το «Κέλομαί σε Γογγύλα»
δεν την εκφράζει πλέον, ούτε την ίδια την Αφροδίτη
και ότι έξω στα μεγάλα δάση έχει περισσότερη δροσιά
όπου μοσχοβολά το τρυφερό ανοιξιάτικο χορτάρι
ή ο έρωτας που ευωδίαζε όταν έπεφτε ο ήλιος.
Έπειτα μου έδειξε τις χαρακιές στο στήθος της
που της χάραξε ο Χάραξος γράφοντας το ποίημα
που βρέθηκε στον πάπυρο σε souq της Αιγύπτου
ἀλλ’ ἄϊ θρύληϲθα Χάραξον ἔλθην
νᾶϊ ϲὺµ πλέαι· τὰ µέν̣, οἴο̣µα̣ι, Ζεῦϲ
οἶδε ϲύµπαντέϲ τε θέοι· ϲὲ δ’̣ οὐ χρῆ
ταῦτα νόειϲθαι.
Μετά ταύτα το αυτοκίνητο μου απογειώθηκε.
Έτσι μου είπαν.
~.~
Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή: Πυρήνες ομίχλης
(Σ.τ.Π. Δύο ανέκδοτα ποιήματα της Σαπφούς ταυτοποιήθηκαν από τον Βρετανό Ντιρκ Όμπινκ του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Τα δυο ποιήματα ανακαλύφθηκαν όταν ο ιδιοκτήτης ενός αρχαίου πάπυρου, που χρονολογείται από τον 3ο αι. μ.Χ., ζήτησε τη γνώμη του καθηγητή για το ελληνικό κείμενο. Όπως σχολίασε ο Άλμπερτ Χένριξ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, «τα νέα ποιήματα της Σαπφούς είναι εκπληκτικά. Το ένα από τα δύο ποιήματα μιλάει για τον Χάραξο και τον Λάριχο». )
~~..~~
