ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΚΑΜΠΟΣ – ποιήματα του Δημήτρη Πέτρου

ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ

Το αίμα
ξεπλένεται με νερό
Αντίθετα απ’ ό,τι λένε
Ανάποδα απ’ όσα διδάσκουν
τα βιβλία και οι διηγήσεις
Έτσι κάνεις
το μαχαίρι στην πηγή
και πάει έφυγε
Έβαψε κόκκινο τον κάμπο
Τις φωλιές των αγριμιών
έβαψε
Τις κρύπτες στα πέτρινα τα σπίτια
Κι όποιον κακότυχο βρεθεί
στο δρόμο
Και δεν σβήνει την αυγή
Με τη νέα μέρα δεν ξεχνιέται
το μαύρο στην πληγή
Το μαύρο, λέω,
δεν ξεχνιέται.

~~..~~

Ο ΣΚΟΤΩΜΕΝΟΣ

Δίχως ίχνη
φεύγει ο σκοτωμένος
Έρχεται μια μέρα
και κανείς δεν προδίδει
τη σιωπή
Κανείς δεν μιλάει για
συντεταγμένες
Φεύγει σιωπηλός
σαν πανί στη μαύρη
λίμνη
Αφήνει σπίτι σκοτεινό
Σκυλί ατάιστο
Την καρέκλα στο καφενείο
μόνη
Φεύγει μ’ ένα παράπονο πικρό
Με το τραγούδι που έλεγε παιδί
Και με τα πόδια
βαθιά μέσα στο χώμα
φεύγει.