ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΝΤΑΚΑΡ (I)
Από την ομώνυμη ποιητική συλλογή εν προόδω
[Πιο πάνω από τον ισημερινό…]
Πιο πάνω από τον ισημερινό
η θάλασσα έχει υποχωρήσει
Σε αυτή την έρημη γη
το κορίτσι
το χτυπημένο κορίτσι
με τα γόνατά του
τραγούδι
Έχει στις τσέπες επαναστάσεις
έχει τον κλήρο της Ρωσίας της Αγάπης
και άλλων χωρών
Κόρη μου
Λίμνη με το όνομα σου πιο καθαρό από λέξεις
Εσένα που ποτέ δε χτύπησα
η γη σού αφιερώνεται
~.~
[Στις γιορτές ο πόλεμος σταματούσε…]
Στις γιορτές ο πόλεμος σταματούσε
Ανοίγαμε τότε
οι
ξένοι
λυρικά
τις ομπρέλες
μας
και τα δόντια έλαμπαν
και το δέρμα που κατοικούσαμε
λογαριαζόταν
εκεί
όπου τα στάχυα ψηλότερα των ώμων
όπου η θάλασσα
ευλαβικά
γίνεται
ένα με
τη
γη
η σκέψη το σώμα ο λόγος
στο τέλος
ένα
κι
ένα
σαν
εκκλησιές
έπεφταν χωριστά
ανάλογα με τη φήμη τους.
~.~
[Κρατούσες το κοριτσάκι από το χέρι…]
Κρατούσες το κοριτσάκι από το χέρι
Κι εμένα από το άλλο χέρι
Κι εγώ κρατούσα
τα δέντρα
τη λίμνη
τα ζώα
Όλον εκείνον τον χειμώνα
~~..~~
