ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ & ΠΟΙΗΣΗ
Χριστουγεννιάτικα ποιήματα (14): Έξι ποιήματα του Γιάννη Τζανετάκη
Τρεις πεθαμένοι
Παραμονή Χριστούγεννα
βγαίνουν με τριγωνάκια
τρεις πεθαμένοι ανάμεσα
στου κόσμου τα παιδιά
Δεν τραγουδούν τα κάλαντα
μόνο το Let it be
κι αν και του χρόνου δεν τους πεις
σου κόβουν λίγο κρέας
~.~
Θα ξαναβγώ μια μέρα
Θα ξαναβγώ μια μέρα απ’ την ντουλάπα
πεθύμησα το φόβο δίπλα σου
κάποτε επιτέλους θα με βρουν στους Αγίους Τόπους
στον ουρανό
θα μπορείς να με λες αστέρι
ψέματα οι γονείς μας λάμπουνε
πώς να σας πείσω
μια φωτογραφία με δείχνει
μικρό μαζί και μεγάλο
σε μερικά θαύματα πρέπει να πιστεύεις
όπως το βράδυ που χαλιόμουν απ’ τη Μαρία
μπήκε η γιαγιά μου σύννεφο στο δωμάτιο
σ’ έδενα τόσους μήνες με πανιά
και χαίρονται τα πόδια σου πουτάνες
Θα ξαναβγώ μια μέρα απ’ την ντουλάπα
θα δεις και θα χαθεί για πάντα η γλύκα σου.
Γιάννης Τζανετάκης (γεν. 1956 στην Καλαμάτα), Τα ζώα της Κυριακής, εκδόσεις Το Δέντρο 1988, εκδόσεις Καστανιώτη ²1996
~.~
Όνειρο
Εχτές στον ύπνο μου έγινα πουλί
ένα πελώριο έλατο
ήταν όλο δικό μου
κουδούνιζαν Χριστούγεννα
όπως πάντα χιόνιζε
η αγάπη μου τραγούδαγε
τρυφερά σαν όρθρος
Πατούσα στο κλαδί δεν ήξερα
αν ήμουνα παιχνίδι
Γιάννης Τζανετάκης, Με φώτα ερήμου, εκδόσεις Καστανιώτη 1992, εκδόσεις Γαβριηλίδης ²2002
~.~
Η κάρτα
Πάρε τα Χριστούγεννα είπε
μουντή σαν Τσεχοσλοβακία.
Την έβγαλα απ’ την κάρτα και την τίναξα.
Έπεσαν οι ευχές σαν χιόνι.
Δεν σκέφτεσαι καθόλου λέω τον παραλήπτη
μια κάρτα δίχως λέξη
όσο λευκές κι αν είναι οι γιορτές
και το χειρότερο φαντάσου
εκεί που τη γυρίζει
μπροστά και βλέπει το τοπίο.
Γιάννης Τζανετάκης, Ονείρου έρως, εκδόσεις Καστανιώτη 1995, ²1999
~.~
Μερέντα
Έπληττα στης μητέρας το χωριό Χριστούγεννα θυμάμαι
η Βάσω αγοροκόριτσο ξένο παιδί όλο κοιτούσα απέναντι
το αγόρι το κορίτσι πού να ξέρω. Μια μέρα μανταλώνει
την εξώπορτα σούρουπο και να μπαίνουν οι αστραπές απ’
το σανίδι μού δείχνεις είπε στο βρακάκι σου κι ύστερα σε
αφήνω να με δεις κι εγώ – πρώτα στην Αρκαδία πώς έφτα-
σε νέο παιχνίδι. Θα ρώταγα πού ώρα όμως η Βάσω για
κουβέντα: χώνει το χέρι και με βρίσκει άλλο στο κρυφτό.
Γλύκανα λες και άλειφαν στα πόδια μου μερέντα. Έξω είχε
σταματήσει η βροχή άκουγε ο χειμώνας. Σειρά μου τώρα
είπε ας έφτανε χιονιάς βγάζει το μπλουζάκι. Θεέ μου τι
παράξενοι καρποί – μα ύστερα φρούτο δίχως να ’χω φάει;
Στράφι η επαρχία αν είσαι από οικογένεια αστική.
Γιάννης Τζανετάκης, Στο νήπιο με στυλό, εκδόσεις Καστανιώτη, 1998
~.~
Δεν έχω
(Στη Μαρία Λαϊνά)
Δεν έχω άλλο δώρο είπα.
Μια υπόσχεση ίσως
να μην πέσω
ποτέ μου στο κρεβάτι τα Χριστούγεννα.
Να μην το γήρας μου σου πλήξει τις γιορτές
ποτέ μην πιάσεις χιόνι το λευκό
ενός νοσοκομείου.
Γιάννης Τζανετάκης (*1956 Καλαμάτα), Βίος βαθύς, εκδόσεις Κέδρος, 2004
~~..~~
