ΦΩΤΟ-ΓΡΑΦΙΕΣ
ΦΩΤΟ-ΓΡΑΦΙΕΣ
Στις πόλεις που φαίνονται από μακριά το φως ξαπλώνει στα κτίρια κι άλλοτε δείχνει την όψη τους άλλοτε ανιχνεύει τη φύση του ματιού Έτσι έρχεται η στιγμή να μιλήσουμε για όραση Μια λειτουργία του χώρου καθημερινή Ένας τρόπος να ειπωθεί η ώρα μεταξύ ερχομού και δύσης
Στις πόλεις που τα παράθυρα είναι ψηλά το φως τρυπάει τις κουρτίνες και γράφεται στους τοίχους Σαν τις γραμμές που δεν χώρεσαν στο δέρμα κι απλώθηκαν στο βλέμμα τον ήχο την αφή
Στις πόλεις που μένει η αγάπη ο ουρανός σβήνει απ’ τα πουλιά Ώσπου να φύγουν κι αυτά μαζί με τα πλοία τα τρένα τα ποδήλατα τα χτυπημένα όνειρα Στις πόλεις που μένει η αγάπη το φως φεύγει αργά κι αν περισσέψει μια ακτίνα επιστρέφει στις αποσκευές μαζί με όσα έχουν να πλυθούν
Στις πόλεις που έχουν ποτάμι οι πόρτες κλείνουν απαλά παρασύροντας φύλλα απ’ τα πλατάνια και τ’ άλλα δέντρα του νερού Αυτά που το απόγευμα σπρώχνουν οι περαστικοί με το πέλμα γυρίζοντας σπίτι Πριν ανάψουν το φως και φανεί αν πέρασε και σήμερα ο αιώνας
Στις πόλεις που έχουν φεγγάρι δύο άνθρωποι κάθονται στη σκεπή
Στις πόλεις που έχουν φεγγάρι ένας άνθρωπος στέκεται συλλαβίζοντας «φως»
Στις πόλεις που φεύγουν με το κύμα το φως συγκεντρώνεται γύρω απ’ τον βυθό Διάττοντες ήχοι αγγίζουν την επιφάνεια του νερού κι εξατμίζονται όταν η πέτρα πέσει από χέρι που κάποτε χάιδεψε ένα σώμα
Στις πόλεις που φύονται λουλούδια υπάρχουν πέταλα στραμμένα προς τα μέσα Το φως αναπνέει στη φλούδα του φυτού Ανθοφορία παράλογη σε άνυδρο καιρό
~~..~~
