ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ
1.
Πάνω από το κρεβάτι σου υπάρχει μια αφίσα με την Μπέτι του Ρίχτερ
Καθόμαστε αγκαλιασμένοι και γυμνοί
Μια σάρκινη νησίδα φωτός
εκεί όπου ο χρόνος δεν έχει εξουσία.
Κάποτε νόμιζα πως περιμένει τον εραστή της, λες
Τώρα είμαι σίγουρος πως πλησιάζει ο δολοφόνος
Εάν στραφεί προς το μέρος μας όλα θα τελειώσουν
Οι ώμοι της τότε ταράζονται σαν από καύσο πόνου
Το κορμί της βγάζει τον ήχο του τσακισμένου δέντρου που πασχίζει να μείνει ζωντανό
Γυρίζει αργά αργά
Και μας αποκαλύπτει το πρόσωπό της.
~.~
2.
Το Βερολίνο στα μάτια μου
δάκρυ μακρόχρονου λυγμού στο τρυφερό ασπράδι
Μένει για λίγο στο περιθώριο, ταλαντεύεται, λιποψυχεί στη κόψη της πρωίας.
Σαν πέσει θα γίνει ρόδο, μουσική, τρικυμισμένο σύμπαν
Κυλά
Καθώς
Η πόλη αναδεύεται πάνοπλη
στους τοίχους των σφαγών της.
~.~
3.
Θυμάμαι τα απελπισμένα τηλεφωνήματα
το ιερό κλάμα
τις φωνές των ξένων που ούρλιαζαν στη γραμμή
λες και πάσχιζαν να υψώσουν σκαλωσιές στον πύργο της Βαβέλ
θυμάμαι την πολυκύμαντη ανάσα σου
την αγιογραφία του έρωτα
τον θόρυβο μιας πόλης που ξημέρωνε στα μάτια σου
που ποτέ δεν ξαναείδα
~.~
Ποιήματα από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή: Αιώνια το Βερολίνο
~~..~~
