ΤΟ ΑΚΡΙΑΝΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ
ΦΙΛΗΣΑ ΤΟ ΑΚΡΙΑΝΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΣΟΥ
Το ακριανό σημείο του μετώπου σου
Είναι στρογγυλό και μαύρο
Στέκεται ενδιάμεσα των μαλλιών
Και του προσώπου σου
Μια πλατεία όπου παίζω καμιά φορά πριν κοιμηθώ.
Είναι κυρίως μια ήρεμη πλατεία
Όλη συστάδες που φυτρώνουν και ξαναφυτρώνουν
στο ορειχάλκινο γήπεδο
Οι συστάδες που αγωνίζονται να κρατηθούν
ως βάσεις της τρίχας στο κεφάλι
Το σημείο αυτό που προστατεύει το μυαλό σου
το χυμόδετο περιστεράκι του κήπου
Του θαυμάσιου κήπου
με τα σιντριβάνια και τα ραβδωτά πηγάδια
Το σημείο αυτό, το ακριανό
Να σ’ το φιλάω κυκλωτά
Τέλεια κυκλωτά
Κάθε βράδυ
τις νωπές ώρες
~.~
ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΠΟΥ ΑΠΛΩΣΑ
Τα ρούχα που άπλωσα είναι κυρίως δικά του
Άσπρα φανελάκια με μουντζούρες και λάσπες
Και κάποιες κάλτσες μονές καρδιές
Κρύες από νερό κι αφράτες στα πόδια.
Έχει και βρακιά σημαίες
και χρωματιστά πετσετάκια
που παίρνει μαζί του στη δουλειά στις Δεξαμενές.
Είναι και κάποια φούτερ με γανιά
Αχνά και με ιαχές κάπως
που σφυρίζουν στο πεντάγραμμο της απλώστρας.
Με μια εκκλησία τα ξύλινα παραπέτα περιμετρικά της απλώστρας
και ιεροκήρυκες τα μανταλάκια να τα στηρίζουν
Όλα τα ρούχα
απευθύνονται σε κείνον
στο Χλωρό Πέλμα
Όλα τα ρούχα του ως έργα
ασυγκράτητα και πλήρως
απλώνονται
προς τους Δύο και τους Πάντες,
Φέρνουν απ’ το διάστημα
Ένα κοχλάζον σώμα
Ένα τόσο δα σωματάκι
Που προσπαθούμε να αγγίξουμε με τη γλώσσα
~~..~~
