ΜΕΣ ΣΤΑ ΝΕΡΑ Η ΜΟΙΡΑ ΚΑΘΡΕΦΤΙΖΕΤΑΙ
Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ
Μες στα νερά του ποταμού
η μοίρα, γιόκα μου
καθρεφτίζεται
Κρατώ το αχνό σου πόδι
στα νεραϊδίσια χέρια μου και τρέμω
Μαύρος γρανίτης η φτέρνα σου
σπάει χίλια κομμάτια
Γιόκα μου, το χάρισμα του απέθαντου
πόσο φοβάμαι να ’ξερες
γιατί αγκαλιάζεται σφιχτά
με τα σιρίτια της τιμής
και με της μοναξιάς τους φράχτες
Δε σε βαφτίζω, γιε μου
στη Στύγα
Πάνω στη γη σε αφήνω
με του θανάτου το φιλί
και της ζωής το δώρο.
~.~
ΦΑΙΔΡΑ
Είμαι η Φαίδρα
Η μάνα μου ονειρεύτηκε πως γέννησε
ένα φίδι αλλά μετά
το ξέχασε
Εγώ ποτέ δεν είπα πως άκουγα
το σφύριγμα βαθιά στα σωθικά μου
κάτω απ’ τα μισοφόρια μου
Μια σμέρνα μου ’δωσε τα μάτια της
και τη διχαλωτή τη γλώσσα
Η Φαίδρα είμαι
Σκάλιζα μες στα γένια σου
για μια σοδειά που δε μου χαριζότανε
κι ας ήταν να πεθάνω
Δυστυχισμένε Ιππόλυτε
Δεν έμαθες, δεν ξέρεις
όταν πεθαίνει η έχιδνα
ποτέ δεν είναι μόνη.
~~..~~
