JUNK STORIES: ανθυγιεινές ιστορίες πόλης
ΤΑΜΠΟΥΡΙΝ ΜΑΝ
Κοπάναγε τα πλήκτρα πάνω του
με τη φυσούνα άνοιγε και έκλεινε δρόμο
στο κορίτσι με το κύπελλο – πού και πού
του ’ριχνε και καμιά κλωτσιά – Σιγά μπαμπά
θα μου φας την κοτσίδα τσίριξε – και τότε
σύσσωμο το βαγόνι σήκωσε και από παλάμη
σε παλάμη γύριζε το κορίτσι με την αλογοουρά – ή ποτέ τίποτε
από όλα αυτά δε συνέβη και κανένα κέρμα σε κανένα
κύπελλο δεν έπεσε και κανένα σχολείο κανένα
χαμόγελο κοριτσιού δεν είδε εκείνη τη μέρα μόνο εκείνος που
συνέχιζε να κοπανά τα πλήκτρα και τα βαγόνια
στο συρμό πηγαινοερχόταν και ο συριγμός
πλεκόταν μες τα μαλλιά της ασθμαίνοντας
τ’ ακορντεόν προσπάθησε να κρύψει κάπως
τα πληγωμένα του πλήκτρα
~.~
Ο ΕΓΩΤΙΚΟΣ
(η μαθηματική προσέγγιση)
Αγκαλιά τετράγωνη (σχ.1)
Αγκαλιά τρίγωνη (σχ.2)
κύκλος (σχ.3)
τα χέρια μου γύρω σου κυκλικά
από τις σχέσεις₍₁,₂,₃₎ προκύπτουν
Αφαιρώντας γωνίες συντίθεται ο κύκλος
Η αφαίρεση
πράξη υπερβατική
πράξη υπερθετική
σύνθεση │ ανασύνθεση │ αφαίρεση
Αφαιρώντας πραγματικότητα
συνέθετε στην υπερβατικότητα του ονείρου
Μη έχοντας
τι ν’ ανασυνθέσει
αφαιρώντας γωνίες
κατέληγε στην αγκαλιά του
η αγκαλιά
Σχήμα κυκλικόν
«ἐπίπεδον ὑπὸ μιᾶς
γραμμῆς περιεχόμενον…»
περιέχει και περιέχεται
«πρὸς ἣν ἀφ’ ἑνὸς σημείου
τῶν ἐντὸς τοῦ σχήματος κειμένων
πᾶσαι αἱ προσπίπτουσαι εὐθεῖαι
ἴσαι ἀλλήλαις εἰσίν».
Κέντρο δε του κύκλου
καλείται το σημείο αυτό
ο εγωτικός
Μετρούσε αποστάσεις
από το σώμα του
στα όριά του
πίσω στο σώμα του
στα όριά του
βεβαιωνόταν
πως είναι ίσες
και επιφυλακτικά
τοποθετούνταν
στο Κέντρο
Αυτός· το Όλον
Η υπερβολή του ανυπεράσπιστου χαρακτήρα της
που έτρεφε αυταπάτες
τα όρια
δοθέντων των ορίων της υπομονής
του εγωτικού, όπου
-1 ≤ lim εγωτικού ≤ +1
(όριο εγωτικού ανάμεσα στην αρνητική και τη θετική μονάδα)
και του ερωτικού, όπου
-∞ ≤ lim ερωτικού ≤ +∞
(όριο ερωτικού ανάμεσα στην αρνητική και τη θετική απειρία)
Συμπεραίνουμε ότι
και η υπομονή έχει τα όριά της
αξίωμα πληρότητας
Δύο κύκλοι τέμνονται
με σκοπό να καλύψουν το περιέχον
κενό
τα «ρω» και τα «γάμα»
Σου μιλώ
τα λόγια μου στάζουν σίδερο
ή κάτι απ’ τη χημεία των παιδικών μου χρόνων
τα κάγκελα που με τύλιγαν κάποτε
θέλουν τώρα να σου ζητήσουν μια χάρη
Μου μιλάς
η γλώσσα σου πάλλεται
πάνω στις γωνίες των «ρω»
τις προφέρεις «γάμα»
μικρά, στρογγυλά
των παιδικών ερώτων
γράμματα ράμματα
οι σαρκικές συνάψεις
συλλαβές
στο σώμα σου – σώμα εντόμου
που γυρνά
σαν σίδερο
και επιστρέφει στο κουκούλι του
τη νύχτα
~~..~~
